Dinsdag 29 Bangkok

Toen ik de volgende morgen wakker werd heb ik me nog eens lekker omgedraaid en toen ik weer wakker werd ben ik maar eens gaan uitrekenen hoe laat het was. Ehhh het was half twee!!!!!
Beneden zat ook een reisbureautje en daar heb ik een treinkaartje besteld naar Nong Khai. Dat zou bij het hotel bezorgd worden.
Toen naar de geldautomaat die vlakbij was. Blijkt het gewoon te regenen. Helemaal niet erg want het was gewoon lauw. Helaas kreeg ik geen geld uit die automaat want ik had volgens dat ding niet genoeg saldo. Dus terug naar het hotel om te vragen of er ook een blauwe ATM was want daar had ik op het vliegveld geld uit gehaald. Gelukkig was die ook vlakbij. Maar ook die zei dat ik niet genoeg saldo had. Ik ben binnen bij de bank om hulp gaan vragen.
Binnen kon ik geen geld opnemen dus het erg vriendelijke meisje ging mee naar buiten. Toen kreeg ik wat geld maar volgens mij veel te weinig om mijn treinkaartje en het hotel te betalen Het meisje zei dat ik het gewoon een heleboel keer moest doen maar de tweede keer kreeg ik opeens niets meer. De paniek begon wel een beetje toe te slaan. Ik kreeg al een beetje Bangkok Hilton visioenen.
Ik ben eerst naar mijn kamer gegaan om eens rustig na te denken wat er nou fout was. Na veel aarzelen heb ik Wim maar gebeld en laat hij nou die E-dentifier van de bank bij zich hebben! Hij zag dat ik ruim 400 € opgenomen had!
Wat bleek nou, het meisje van het reisbureautje had opgeschreven dat het treinkaartje 164700 kostte, dus 164duizend700 Bath toch? Ik wilde dus 180.000 bath opnemen. Had zij nu maar een komma neergezet wat het kaartje kostte dus 1647 bath. Ja, dat heb je met dyscalculie, gecombineerd met oververmoeidheid en stress.
Toen had ik dus opeens heel veel geld. Ook heb ik nog ff mijn mail gechect en ja hoor, een mail van Dong dat ze me wel van de trein kan halen maar dan meteen weg moet voor een driedaagse training of zoiets. Daar baal ik ongelooflijk van want ik heb haar hulp echt wel nodig om mijn boeken naar het zuiden te versturen. En ze kan ook niet met me naar het noorden want ze heeft één of andere training van drie weken in Champassak. Wat heb ik daar de balen van.
Met al dat gedoe heb ik niet eens tijd gehad om even naar KaoSan road te gaan, want om 17.00 moest ik op weg naar het station .
Dat ging gelukkig prima, ik was er keurig op tijd.
Dat station is een feestje. Het luistert naar de fraaie naam Houalamphong. Het is één enorme hal met in het midden allemaal stoeltjes en aan de kanten de meest uiteenlopende kraampjes het meest eetkraampjes en daar weer achter nette winkeltjes Enorm veel mensen die daar op de grond met het hele gezin zitten te eten, mensen die op de stoeltjes of op de grond liggen te slapen, de meest uiteenlopende types . Echt geweldig. De wereld van arm tot rijk in een notendop.Ik heb even een broodje Duitse braadworst!!!!!!!!! gegeten en twee flesjes drinken gekocht toen ben ik naar het perron gegaan waar de trein al klaar stond.
Mijn koffer werd met vereende krachten naar binnen gehesen en naar mijn cabin gebracht. Die zag er netjes uit. Kunnen de Nederlandse treinen een puntje aan zuigen. Om even na achten had ik nog geen hutgenoot dus ik nam maar aan dat die ook niet zou komen, Kon ik ongegeneerd snurken. Al gauw kwam er een dame vragen wat ik wilde eten. Ik had nog niet veel trek maar het eten zou pas om negen uur geserveerd worden. Dus ik heb maar wat besteld uit de kleine keuze en ook meteen een ontbijtje. Kosten 2 flesjes koud drinken samen 25 bath(= 0,65) diner 160, ontbijt 160 (2X3.50). Om negen uur kwam een man mijn bed opmaken met een dun matrasje, een brandschoon soort badstof deken en een onderlaken en kussensloop die zou uit de gesloten verpakking van een wasserij kwamen. Na nog even geNintendo’t te hebben en een sms naar huis gestuurd ben ik daar met veel welbehagen tussen gekropen. Na een tijdje ben ik wel in slaap gevallen maar om half twee was ik alweer wakker. Dan ben je toch blij met een slaappilletje.