Maandag 28 Dubai- Bangkok

Dinsdag 28.
Op Dubai aangekomen dacht ik ff winkeltjes te gaan kijken en iets te eten ( ik had een voucher gekregen) ik ben maar op zoek gegaan naar de Mac. Met een tas van 8 kilo en een goed gevulde fototas valt dat niet mee dus ik dacht een karretje te scoren. Iedereen liep ermee maar nergens zag ik een leeg karretje. Dus naar de info-balie. Daar zeiden ze dat ik een karretje kon halen in de tax-free shops. Mooi niet, Nergens een te bekennen. Naar een andere infobalie, die knul ging aan het bellen want de karretjes waren op, zei hij. Ik heb daar zeker 20 minuten zitten wachten maar wat er ook kwam, geen karretjes. Omdat ik bang was in tijdnood te komen heb ik me maar richting Mac gesleept die helemaal aan de andere kant van het vliegveld was. Als die hal een kilometer lang is zou het me niet verbazen. Het is één enorme lange hal. Van het burgertje en een paar patatjes knapte ik weer een beetje op.
Toen de gate opzoeken. Die bleek helemaal aan het begin te zijn, dus het hele eind weer terug. Acht kilo is dan wel héél zwaar.
Met een zucht van verlichting zag ik een leeg karretje staan. Ik ben er als een raket op afgeschoten. Bleek ik dus vlak bij de gate te zijn. Ha ha. Maar nog gekker is…wat zag ik bij de gate staan? Juist, een enorme rij karretjes.
Dit keer kwam ik naast een jongeman te zitten die meteen onderuit ging zitten om te slapen. Na alweer een maaltijd die ik niet opgegeten heb heb ik maar een slaappil ingenomen en een valiumpje. Nou, dat werkte best hoor! Wel anderhalf uur geslapen. Dat tikt dus ook niet aan. Verder nog een beetje suffen en een beetje Nintendo-en dit keer moest ik wel naar de w.c. Ik heb me bij de w.c.’s nog een poosje vermaakt met een paar rare mensen en toen ben ik maar weer gaan zitten. Dan schiet het opeens toch op en waren we nog een klein half uurtje van Bangkok verwijderd. Vijf minuten later vlogen we al boven Bkk en hebben we dus 25 min. Over de stad gevlogen. Kun je nagaan hoe enorm groot die stad is.
Bij de douane had ik geluk want stonden enorme rijen maar een beambte vroeg me of ik mijn entreekaart al ingevuld had. Toen ik bevestigend knikte gebaarde hij dat ik naar een bepaalde balie kon gaan en daar stond niemand!
Eerst ben ik een pinautomaat gaan zoeken om wat bathen te halen. Dat ging gesmeerd. Bang om de volgende dag zonder geld te staan heb ik maar een flink bedrag gepind. Ik was zo doodmoe dat ik echt niet meer om kon rekenen en heb dus 20.000 Bath gepind.
Ik had al in de gaten dat heel interessant met de trein naar het centrum geen geen optie was met die loodzware koffer en de handtas, dus toch maar een taxi.
Kom je buiten, gaan er eerst twee taxichauffeurs bijna met elkaar op de vuist om mijn klandizie, dan moet je naar een tafeltje waar een dame de boel regelt. Om dat we over de tolweg moesten moest ik de tol betalen en ook nog 50 Bath airportfee. Geloof je toch niet!! Gelukkig wisten ze precies waar hotel De’Moc was en er was geen file dus waren we er zo.
Het hotel zag er behoorlijk chique uit. Bij de balie aangekomen gaf ik het reserveringsformulier maar ze konden mijn reservering niet vinden. Er was wel een kamer vrij maar dan moest ik betalen. Een enorm bedrag. Bijna 100 euro! Ik had bij de boeking € 42.- betaald voor twee nachten. Dat zou ik dan terugkrijgen van E-Bookers. Ja ja, dat kunnen zij wel zeggen maar ik moet maar zien dat ik mijn geld terugkrijg. Die goedkope prijs was voor inwoners van Thailand!!! Uiteindelijk kon ik dan tegen die prijs een kamer krijgen. Wat moet je ’s avond om 21.30 in je uppie in Bangkok? Doen dus. Ik ben meteen onder de douche gegaan, heb een sms naar huis gestuurd en ben gaan slapen.