dinsdag 17 jan

Dinsdag 17 jan.
Vannacht belde Wim maar niet. Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen maar vanmorgen toen ik wakker werd heb ik hem toch ff gebeld. Nu was hij eens zo duf als een konijn. Er was natuurlijk niets aan de hand maar hij kon geen verbinding krijgen.
Vandaag heb ik de vrijwilligerskast opgeruimd, de flashcards van Lies gesorteerd en een inventarislijst gemaakt.
Ik dreig weer aan de race te gaan meer heb het innemen van immodium zo lang mogelijk uitgestel en terecht want het ging weer over.
Verder heb ik me lekker gedeisd gehouden. Ik heb nog steeds houten billen van gisteren.
Tegen de avond ben ik even naar Nakasang gereden om wat nootjes te kopen en een paar telefoonkaarten voor B en één voor de tolk. Ik weet echt niet wat ik die mensen moet geven.
Ik zou zo graag Choun ergens mee verwennen maar zij houdt helemaal niet van nieuwigheden.
Nog maar eens een watermeloen meenemen. Dat is een hele luxe.
Ik heb me al die tijd sufgezocht naar een nagelborsteltje voor mijn voeten die er niet uitzien maar steeds niet kunnen vinden.
Vanavond vond ik er een maar nu vind ik het de moeite niet meer. Ik wil mijn koffer zo veel mogelijk leegmaken want ik wil toch nog wel wat leuke dingetjes kopen.
Toen ik terugreed liep er een vrouw langs de kant van de weg. Ik dacht dat het Lep was maar twijfelde.
Toch ben ik na een paar honderd meter omgekeerd en ze bleek het inderdaad te zijn. Ik heb haar achterop genomen. Het was nog een eind lopen naar huis en het werd al donker. Toen ik bij het huis van B aangekomen moest stoppen was het wel even eng want ze zat schrijlings achterop en de scooter was uit evenwicht. Maar het ging goed.