vrijdag 13 jan
Door: Ellen
22 Januari 2012 | Laos, Ban Thamouang
Vrijdag 13 jan.
Gisteravond ben ik een beetje op bed gaan hangen en zomaar in slaap gevallen om ongeveer half 8.
El, die thuis vóór 11.30 niet gaat slapen! Om 11 uur werd ik wakker en heb de tweede portie medicijnen van de apotheek ingenomen.
En gewoon weer verder slapen totdat Wim belde.
Daarna weer geslapen tot mijn wekker om 8 uur afging. Klokje rond geslapen. Ik weet niet wat er met me aan de hand is.
Vandaag stonder er drie scholen op het lijstje.
Nummer één was redelijk te bereiken. Toen nummer twee. Die weg kwam me wel een beetje bekend voor. Even wist de tolk niet of hij links of rechts aan moest houden. Hij heeft B gebeld en we moesten naar links. Ik dacht :”Als we nou straks bij een enorme kuil met meteen er aan vast een grote bult dan weet ik het zeker” En ja hoor, daar kwam hij. Gingen we dus naar de school die vorige week geopend is en waarvan ik mezelf bezworen had dat ik daar nooit met de scooter heen zou haan. Ik was wel vergeten daar een foto te maken van de school dus het was toch wel fijn. Maar eest nog even door het rijstveld met de dijkjes. En dat met de scooter.
Dat ding krijgt het wel voor zijn kiezen. Bij de school werd ik hartelijk begroet want ze kenden me natuurlijk nog.
Het volgende dorp lag ook vlak langs de rivier en er ging een wegje naartoe dus hoefden we niet helemaal terug naar de 13. Wel waren er twee gevaarlijke bruggetjes werd er gezegd. We besloten het erop te wagen. Ze waren inderdaad levensgevaarlijk. Voor mij viel het wel mee want ik ben gaan lopen maar Kamphai moest de scooter er overheen zien te krijgen.
Het is gelukt en de verdere weg was best goed. Ook bij deze school werden we vriendelijk ontvangen en zoals bij alle scholen werd er onmiddellijk iemand op uitgestuurd om flesjes water voor ons te gaan kopen.
En verder ging de rit weer. Over de toestand van de weg had ik iets te vroeg gejuicht want hij voerde ook nog lang een soort afgrond. Nou ja, afgrond, het was toch wel een meter of drie. Het pad was maar een meter of twee dus ik kneep hem wel even. We hebben geluncht bij de vrouw van één van de onderwijzers. Natuurlijk de onvermijdelijke noodlesoep. Daarna nog één school en toen konden we op huis aan. Ik was afgepeigerd maar het was een welbestede dag en mijn darmen hebben zich keurig gedragen
Gisteravond ben ik een beetje op bed gaan hangen en zomaar in slaap gevallen om ongeveer half 8.
El, die thuis vóór 11.30 niet gaat slapen! Om 11 uur werd ik wakker en heb de tweede portie medicijnen van de apotheek ingenomen.
En gewoon weer verder slapen totdat Wim belde.
Daarna weer geslapen tot mijn wekker om 8 uur afging. Klokje rond geslapen. Ik weet niet wat er met me aan de hand is.
Vandaag stonder er drie scholen op het lijstje.
Nummer één was redelijk te bereiken. Toen nummer twee. Die weg kwam me wel een beetje bekend voor. Even wist de tolk niet of hij links of rechts aan moest houden. Hij heeft B gebeld en we moesten naar links. Ik dacht :”Als we nou straks bij een enorme kuil met meteen er aan vast een grote bult dan weet ik het zeker” En ja hoor, daar kwam hij. Gingen we dus naar de school die vorige week geopend is en waarvan ik mezelf bezworen had dat ik daar nooit met de scooter heen zou haan. Ik was wel vergeten daar een foto te maken van de school dus het was toch wel fijn. Maar eest nog even door het rijstveld met de dijkjes. En dat met de scooter.
Dat ding krijgt het wel voor zijn kiezen. Bij de school werd ik hartelijk begroet want ze kenden me natuurlijk nog.
Het volgende dorp lag ook vlak langs de rivier en er ging een wegje naartoe dus hoefden we niet helemaal terug naar de 13. Wel waren er twee gevaarlijke bruggetjes werd er gezegd. We besloten het erop te wagen. Ze waren inderdaad levensgevaarlijk. Voor mij viel het wel mee want ik ben gaan lopen maar Kamphai moest de scooter er overheen zien te krijgen.
Het is gelukt en de verdere weg was best goed. Ook bij deze school werden we vriendelijk ontvangen en zoals bij alle scholen werd er onmiddellijk iemand op uitgestuurd om flesjes water voor ons te gaan kopen.
En verder ging de rit weer. Over de toestand van de weg had ik iets te vroeg gejuicht want hij voerde ook nog lang een soort afgrond. Nou ja, afgrond, het was toch wel een meter of drie. Het pad was maar een meter of twee dus ik kneep hem wel even. We hebben geluncht bij de vrouw van één van de onderwijzers. Natuurlijk de onvermijdelijke noodlesoep. Daarna nog één school en toen konden we op huis aan. Ik was afgepeigerd maar het was een welbestede dag en mijn darmen hebben zich keurig gedragen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
