Maandag 9 jan

Dit was een dagje zoals het hoort te zijn.
B, de tolk en ik hebben eerst de boeken en het kastje naar de Tha Khor school gebracht. Ze waren er erg blij mee. Het kastje moet wel aangepast worden en er moet een kastje bovenop want alle boeken kunnen er bij lange na niet in. Fijn dat ik nog geld heb.
B is naar huis gegaan en de tolk en ik zijn na veel overleg naar de twee schooltjes gereden die nog in aanbouw zijn. Dit op dringend verzoek van A3. Het is super dat dit gefilmd kan worden. Het was wel héél ver en het was de vraag of de weg naar één van de twee schooltjes begaanbaar was.
We zijn eerst naar Nasenphan gegaan. Het was inderdaad bijna 40 km. We zijn op mijn scooter gegaan want die van de tolk zou de rit niet overleven zei hij. Ik dus achterop.
Bij Nasemphan aangekomen zagen we een enorme bouwval. Het schooltje viel bijna om. Er naast stond een keurig nieuw gebouwtje, so goed als klaar. Ik nam aan dat dit met medewerking van de stichting gebouwd was en begon enthousiast te filmen en foto’s te maken. Er werd geen les gegeven. Binnen de korstste keren kwamen er een paar mannen aan die even met de tolk spraken en toen werden we uitgenodigd binnen te komen om te praten.
Toen bleek dat het nieuwe gebouwtje (van maar twee lokalen) gedeeltelijk door de overheid belaald was en dat het dorp 90.000.000 kip (=€ 9000.-) bijgedragen had. Hier had het hele dorp jaren voor gespaard. Ik vroeg me af wat ik daar dan deed maar de stichting helpt met het vervangen van het oude krot dat nog steeds gebruikt wordt. Volgens het hoofd zitten ze te wachten tot het geld uit Nederland overgamaakt is. Ze zitten er om te springen want als het hard waait sturen ze de kinderen naar huis uit angst dat het gabouw omwaait.
Ook willen ze erg graag een waterpomp want de kinderen moeten nu naar de overkant van de (snel) weg om water te halen en daarbij gebeurt nogal eens een ongeluk.
Ook willen ze erg graag een bibliotheekje. De tolk heeft meteen verteld wat de voorwaarden zijn fen ik heb beloofd dat ik mijn geld zou gaan tellen maar dat ik waarschijnlijk nog wel genoeg heb.
Hierna zijn we eveneen hapje gaan eten bij een restaurantje. Eigenlijk is het gewoon bij een woonhuis waar twee extra tafeltjes buiten staan. Ze hadden noodlesoep met varkensvlees.
We namen er een flesje Pepsi bij. Totale kosten..€3.- en nog lekker ook.
We bestegen de scooter weer en reden richting Ban Kho Padaek.
Langs de weg stopten we bij een school en ging een leraar mee om ons naar het schooltje in aanbouw in Kho Padaek te brengen.
Toen werd het pas echt leuk. De toestand van de weg kun je je niet voorstellen. Enorme kuilen, grote takken, stenen en boomwortels. Dat was nog het ergste niet maar het was ook nog enorm zanderig. De scooter kon er maar met grote moeite door en soms moest ik afstappen. Als we door het zand reden slipte steeds het achterwiel weg en ik dacht dat we zeker zouden vallen.
De tolk was dit wel gewend en zat er niet zo mee maar ik deed het bijna in mijn broek.
Het was ook nog zeker twee kilometer. De onderwijzer reed vrolijk voor ons uit. Die deed het veel vaker en kende ieder obstakel maar wij konden hem nauwelijks bijhouden.
Uiteindelijk kwamen we dan toch in het dorpje aan. Een dorpje met heel veel bomen langs de rivier. Onze moeite werd wel beloond want het schooltje was inderdaad in aanbouw en ze waren volop aan het werk. Hier was ook de aannemer aanwezig die ik gisteren geintervieuwd heb.
Na hevig gefilmd en gefotografeerd te hebben werden we uitgenodigd bij het dorpshoofd. (Bij de vorige school hebben we ook het dorpshhoofd gesproken). Ook deze school wil graag een bibliotheekje. Ik heb beloofd dat ik mijn best zou doen. Of er en passant dan ook een nieuwe vlaggemast kon komen want de oude was van bamboe en er moest dan meteen een betonnen verhoging bij zodat de vlag officieel gehesen kon worden. Ze denken echt dat ik een geldboom in de tuin heb staan. Hierover heb ik maar vriendelijk gelachen en niets beloofd.
We hebben lekkere kokosmelk gedronken, zo uit de noot met een rietje. Super lekker.
En toen de terugreis weer aanvaard met een tussenstop in Khinak om het restant van mijn scooterhuur te betalen. Hij maakt ook een ratelend geluid waar ik naar wilde laten kijken.
Volgens de eigenaar was er niets aan de hand en hij zei dat het het spatscherm was waar een scheur in zat. Ik waist zeker dat dat het niet was en gebaarde dat hij even moest rijden, dan zou hij het wel horen. Dat deed hij niet want het was oké volgens hem maar toen we 40 meter gereden hadden hoorden we het weer. Er zit ergens iets los. Ik ga er nog wel mee terug want ik wil hier echt niet met pech komen te staan.