Maandag 12 dec

Maandag 12 dec.
Met de boeken is het een heel gesteggel. Ze willen met alle geweld de boeken in de scholen hebben. Ik heb besloten een deel van de boeken naar scholen te brengen onde strikte voorwaarden zodat ik er min of meer zeker van kan zijn dat ze gebruikt worden zoals bedoeld.
Vandaag ben ik met mijn gastheer en Soumphon de tolk naar drie schooltjes geweest.
Tot mijn grote verbazing hadden ze alle drie al een contract opgesteld. Er stond precies in wat ik tegen de tolk gezegd had.
Alleen de opslag geeft wat problemen.
Bij de tweede school hingen de boeken in een soort zakken aan de muur van een schuurtje waar het een enorme bende was. Op zich was het een enorm slim systeem maar er lagen ook boeken in zakken op een tafel gesmeten. Het zag er niet naar uit dat ze veel gebruikt worden.
Bij alle drie de scholen heb ik als harde eis gesteld dat de boeken in plastic dozen met deksel bewaard moesten worden.
Het was net als vorig jaar een hele belevenis. De kinderen kwamen allemaal om me heen staan want het was net pauze bij de eerste school. Bij het weggaan werd ik uitgezwaaid als de koningin. Ook bij de andere scholen vinden de kinderen mij vreselijk interessant. Dat ik dat nog beleven mag, dat mensen mij interessant vinden. Ik krijg er helemaal een Maxima gevoel van.
Ook de uitleenregistratie hadden ze al klaar en dat terwijl de schoolhoofden pas gisteren vergaderd hebben nadat ze mijn “eisen” doorgekregen hebben van B.
Onderweg hebben we gekeken bij het boren van een nieuwe waterpomp. De onderhandelingen van zaterdag zijn zeker geslaagd. Geweldig!
Er is wat onduidelijkheid over de betaling van de gids die heb ik nu al twee keer betaald maar dat komt wel in orde.
In de vooravond kwam de dokter voor moeder Choun, die nog steeds op haar matje ligt. De tolk zat er ook bij dus ik ben er ook naatoe gelopen en zag nog net dat hij een injectiespuit gevuld met lichtrode vloeistof uit haar arm trok, naar de andere kant liep en hem er daar, gelukkig wel na met een piepklein watje gedesinfecteerd te hebben stak hij dezelfde naald er doodleuk aan de andere kant in. Nee, niet onder de huid of in een spier maar in de ader!!!!!Niks stuwband, beetje kloppen op die hand en daar ging hij. Leuk verhaal voor op je werk Jeannette! Je moet wel erg gezond zijn om hier een medische behandeling te overleven. Ik heb een foto gemaakt van zijn instrumentendoosje.
Op eigen houtje nog even naar de fam. Kamsai gelopen. Junior vond het prachtig en zei dat hij nog even langs zou komen omdat hij zijn Engelse huiswerk niet snapte.
Thuisgekomen wenkte B me mee naar de keuken en wat stond daar? De waterkoker! Jippie!!
Zoon Kamsai –die ook Bounchan heet om het makkelijk te maken- heb ik nog geholpen met zijn huiswerk.
Voor het eerste jaar Engels vond ik het niet zo makkelijk maar hij snapte er daan ook niets van.
Tot mijn stomme verbazing zag ik dat hij zijn nagels roze gelakt had! Ook had hij twee fijn, tierelantijnige damesringen om. Hoezo homo? Gezien zijn houding zou het best kunnen. Ben benieuwd hoe ze daar hier mee omgaan. Vast niet zo makkelijk als bij ons. Arme jongen, want het is een leuke knul.