Vrijdag 9 dec.

Vrijdag 9 dec.
Vanmorgen achterop de motorbike naar Nagasang. Eerst de telefoonkaarten gekocht. Hij vroeg of ik er voor hem ook één wilde betalen. Op de markt, een heel lang erg smal pad met aan weerszijden allerlei kraampjes, heeft hij 2 verschillende vissen gekocht en wat groenten. Die heb ik ook betaald.
Thuisgekomen wilde ik Choon helpen met koken maar ze kreeg alweer een stuip bij het idee. Toen ben ik maar toe gaan kijken want ik wil toch wel weten hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Toen we ontbeten hadden vroeg ik of ik wat van het hete water mocht hebbben. Weer paniek! Maar ze zei wat tegen de klusjesman die bijna altijd in de buurt is en toen kwam er een waterkoker tevoorschijn. Dong had er ook zo een. Het is eigenlijk een elektrische airpot. Zo’n thermoskan met een pompje.
Ik helemaal gelukkig en even later kreeg ik een glas heet water aangereikt. Zelf doen is er niet bij. Inmiddels had ik al een dag of vier geen bakkie meer gehad. Dan smaakt zelfs koffie met suiker lekker. Oploskoffie zonder suiker hebben ze hier niet. Alleen 3in1. Ik had in Vientiane een doosje gekocht. Wel is er koffie met vruchtensmaak!!! In vele soorten zelfs.
Tot mijn grote vreugde belde A3. Altijd fijn om een nederlandse stem te horen en A3 weet mij altijd weer te motoveren.
Hij vond het plan om de boeken naar de scholen te brengen geen goed idee omdat ze dan in een kast verdwijnen omdat de leraren niet weten wat ze er mee aan moeten. Maar ja, ik kan moeilijk een dorp binnenstappen en zeggen in het Nederlands of Engels “Hallo, hier ben ik ,ik heb een zootje boeken, waar kan ik ze laten en wie zorgt ervoor dat ze uitgeleend worden en netjes weer terugkomen?”
Ik heb nu afgesproken ze wel naar de scholen te brengen maar zijn moeten dan eerst een plan maken en een contract waar in staat dat de boeken op een goede manier opgeslagen worden in een plastic doos met deksel. Dat bijgehouden wordt welk kind welk boek leent enz enz. en als ik dat niet heb geef ik de boeken ook niet.
Inmiddels heeft B de hulp van een andere tolk ingeroepen.
Ik heb alles wel tien keer tegen de tolk uitgelegd. Hij knikte dan steeds begrijpend van ja, maar begon steeds weer over het op maandag wegbrengen van de boeken.
Uiteindelijk hebben we afgesproken maandag eerst op de scholen te gaan kijken en heeft de tolk al mijn “eisen” genoteerd.
Later op de dag zag ik de “knecht” met mijn waterkoker weglopen in de richting van een huis een meter of 50 verdeop. Ik denk dat hij daar woont. Hij zal hem toch niet inpikken mag ik hopen!
’s Avonds aten we (natuurlijk) weer vissoep. Dit keer trof ik de kop met ogen en alles in mijn schaaltje. Sorry, maar dat heb ik toch laten liggen. Gelukkig eet mijn gastheer ook nooit alles op.
Na het eten wenkte Choon mij dat ik met haar mee moest. We gingen op visite bij bij de fam. Kamsai die een paar honderd meter verder woont. Dat is het dorpscentrum. Dat betekent dat er een stuk of tien houten huizen wat dichter bij elkaar staan. Niet in een rijtje maar gewoon verspreid zoals het uitkomt. We moesten over een ander erf om er te komen.
Op visite gaan betekent dat je onder het huis gaat zitten op een grote lage tafel. Alle houten huizen staan op palen. De stenen huizen die er maar heel weinig zijn zijn ook hoger gebouwd en die hebben een stenen trap en daar kun je niet onder zitten. Ik kreeg door zoon Bounchan een glaasje koud water aangeboden. De anderen namen niets. Ook de kinderen van de alle buren kwamen natuurlijk kijken. Een falang! Dat moet je zien!
Drie kwartier later zijn we weer teruggewandeld naar huis. Morgen is er een vergadering van het KCDA om 10.00. Ik ben benieuwd. Het lijkt me wel leuk om die mensen eens te zien.