Zoondag 11 dec.

Zondag 11 dec.
Laat ik het nou hartstikke koud hebben gehad! Ik heb alles wat ik bij me had over me heen gelegd maar echt warm heb ik het niet gekregen. Er was zelfs geen deken of bovenlaken. Ik sleep wel overal mijn dekbedhoes mee naar toe. Toch heb ik best lekker geslapen. Op mijn verandaatje aan het water heb een mailtje gemaakt voor Jeannette en A3 en heb ik vast mijn spulletjes ingepakt en ben ik naar mijn een internet café gegaan omdat ik dacht dat de verbinding daar beter zou zijn. Ik kreg zelfs helemaal geen verbinding en mensen die naast mij zaten ook niet. Dus ben ik weer naar het WiFi-restaurantje gegaan. Daar hoorde ik dat het internet op het hele eiland plat lag. Na een poosje heb ik toch nog een glim van Wim opgevangen maar een succes werd het niet. Het internet is hier so wie so ontzettend traag. Ik heb nog wel mijn mailtjes kunnen versturen en een stuk verslag. Nog even wat gegeten en toen werd het tijd om mijn biezen te gaan pakken.
Bij het guesthouse aangekomen wilden ze mij nog een dag laten betalen. De vorige dag was ik om 4 uur aangekomen en dat was ook genoteerd. Dat zei ik maar toen zei die jongen dat ik er om twaalf uur uit had moeten zijn en dat waarop mijn antwoord was dat ik dat niet kon weten. Hij zij dat dat op mijn kamerdeur stond en nam me mee naar de kamer naast mij. Daar zat wel een brief op de deur maar ik ga toch niet op de veranda van de buren kijken. Toen ik zei: “You cheat me” gaf hij toe. Natuurlijk is drie uur wel erg laat om een hotel te verlaten maar dan hadden ze dat maar aan moeten geven. Bovendien vind ik dat tientje meer dan genoeg voor twee nachten in zo’n hotel.
Het hele eind maar weer teruggesjouwd naar de plaats waar ik aangekomen was maar ik zag nergens een kantoortje zoals op de heenweg waar ik een kaartje voor het bootje kon kopen. Overal op dit eiland word je aangesproken met de vraag waar je naar toe gaat en of je een fiets wil huren. Ik kon wel een kaartje kopen bij een man die me natuurlijk ook weer vroeg waar ik heen ging maar dat kostte maar even het driedubbele van het kaartje van gisteren. Hij bleef maar zeuren over one person maar ja ik kon geen reisgenoot toveren. Was het maarzo. Uiteidelijk wenkten twee dames op het strand me om naar beneden te komen. Hier was een man die een bootje had. Na wat onderhandelen waren we het eens over de prijs maar ik had niet genoeg “kleingeld” en moest met 50.000 betalen. De man had geen wisselgeld en na enig aarzelen naam hij het te weinige geld toch van mij aan en zo ben ik erg goedkkoop overgevaren. Varen moest hij toch want hij had nog drie andere passagiers. De twee dames en een vrouwelijke monnik die op het zeer lage bankje voor mij kwam te zitten. Zij had een jack om haar hals geslagen en raad eens wat er op het label stond? Playboy!!!! Mét bunny en al. Ik lag bija op de bodem ven het bootje van de lach. Aangekomen in Nagasang stond Soumphon al op mij te wachten. Hij kwam het strand opgehold om mijn tas te dragen.
De man is tè voorkomend en tè beleefd. Hij vertelde mij dat B hem ’s morgens opgebeld had omdat ik er niet was en er Engelse les zou zijn. Ik wist daar niets van en bovendien had hij mij verteld dat hij Engelse les ging geven.
Er stonden dus 10 leerlingen voor niets voor de deur. Ontzettend balen want ik had aangenomen dat hij wel tegen Bounchan gezegd zou hebben wanneer ik terug zou komen. Ik hed trouwens zelf ook gezegd dat ik voor één nacht naar Don Det ging.
Nu kwamen de leerlingen om 17.00 en moest ik dus geheel onvoorbereid opeens Engelse les gaan geven. Aan het KCDA dacht ik maar er kwamen zeven jongelui. Ik dacht dat ze een jaar of tien waren maar ze waren allemaal 14. Vijf uur is een slechte tijd omdat ze dan eigenlijk thuis moeten helpen.
Twee jongens en vijf meisjes. Ik zag meteen dat ze het doodeng vonden. Toen ik good evening zei bleef het doodstil.
Gelukkig was Soum erbij gebleven en die vertaalde waar het nodig was. Ik keek in hun schriften om te kijken wat ze al wisten maar die waren blanco. Oeps.
Dan maar beginnen met het origenele what is your name en my name is. Dat kostte al moeite. Daarna I am a girl (wat ze bijna niet uit kunnen spreken) en I am a boy.
Op een gegeven moment ben ik maar ballonnen op gaan blazen en daar waren ze bang van! Ik heb er de woorden die we gebruikt hadden opgeschreven en als ik een woord zei moesten ze de betreffende ballon kapotprikken met hun pen. Dat durfden ze dan weer wel. Na een uurtje zei Soum dat het tijd was ermee op te houden. Best pittig zo’n onvoorbereide eerste les maar wel erg leuk.
Even over het eten: er wordt 3 X per dag gegeten. Pa gaat eerst naar de markt in Nagasang en als hij terug is gaat ma koken met de verse spullen. Zij is dan al uren bezig. De maaltijd bestaat altijd uit vissoep en kleefrijst met dip. Ik dip in mijn soep.
Bij het avondeten is er soms een schaaltje varkensvlees met groenten of een omeletje. Redelijk eentonig dus maar met zorg en liefde klaargemaakt op het houtskoolvuurtje in de vrijwel open keuken en erg lekker. Op de graten na
Omdat Choun ziek is kookte de knecht. Dat was dus wel erg pittig. Ik heb aan B. waar de waterkoker was (dat wist ik drommels goed) en hij gaf de knecht opdracht heet water voor mij te maken. Dus had ik weer een bakkie.
Na het avondeten brandde het vuur nog en omdat ik graag eens even een beetje goed wilde wassen heb ik een pannetje gepakt en water en heb dat op het vuur gezet. Ze wassen hier in een wijde , platte aluminium schaal maar dan heb je zoveel water nodig. Ik heb ook nog maar wat water in de pot gedaan waar boven de rijst gestoomd wordt. Gelukkig kwam ik ook een emmer tegen en zo kon ik dus lekker wassen.
Er schijnt wat verwarring te zijn over de betalingen en dus heb ik Soum betaald.
’s Avonds kwam de dokter voor Choum. Ik ben netjes in mijn kamer gedoken maar eigenlijk was ik natuurlijk bloednieuwsgierig naar wat die man uitvogelde.