Aankomst Vientiane Vrijdag 24 januari

Om een uur of zes werd ik wakker en dan schiet het al aardig op. Het de avond ervoor gekochte ontbijtje werd gebracht. Lekker is anders maar vooruit. Na een diner van een zak chips eet je alles en het was niet vreselijk vies. Inmiddels was de vertrouwde hoofdpijn weer op komen zetten en heb ik maar een pil genomen. Het vervelende is dat ik ontzettend wazig van word. Het stel hielp me met mijn koffers. Gezamenlijk hebben we besloten niet op de trein naar Vientiane te gokken maar een tuk te nemen naar de grens. Onderweg werden we bij een zaakje gedropt waar ze je visum in orde maakten. De vorige keer begreep ik hier nog niets van maar de tuk zet je daar af maar het visum is veel duurder dan aan de grens zelf. Wel heb ik hier pasfoto’s laten maken want die was ik vergeten. We zijn weer in de tuk gestapt tot de grens. En die jongelui maar sjouwen met mijn spullen. Ik was zo stoned als een garnaal van die pil maar toch verliep alles op rolletjes. Gezamenlijk hebben we een taxi genomen naar het centrum die ons afgezet heeft bij de fontein, een bekende plek voor mij. Ik ben met mijn hele zootje de straat overgestoken en heb mezelf op een heerlijke kop koffie en een broodje getrakteerd bij het Joma café. (Wel tegen Europese prijs) en meteen Dong gebeld. Die zou me na tien minuten op komen halen en ja hoor daar kwam ze, met de enormeToyota Hilux van haar zus. Na een hartelijke begroeting gauw de koffers in haar grote open achterbak gehesen en toen naar haar haar huis. Daar lekker gedouched en verkleed en tot mijn verrassing had ze al voor dezelfde middag een gesprek geregeld met Dr. Sounthone van het veeteeltproject.(zie www.helplaos.nl) Hij is een hoge ambtenaar van het ministerie van landbouw en werkt in hetzelfde gebouw als Dong. Zo kon ik op de eerste middag al een opdracht doen. Het was een heel informatief gesprek en Dr. Sounthone een erg voorkomende vriendelijke man die goed Engels spreekt en heel duidelijk zijn visie op het veeteeltproject kon vertellen. Hun doelstelling komt goed overeen met die van onze stichting. Hierna moest Dong nog even naar het postkantoor en………..ze kwam terug met de doos met warme kleren die ik haar gestuurd heb voor haar dorp in het noorden. Namens haar en haar dorp: BEDANKT MENSEN ! Veel kinderen kunnen in de winter niet naar school omdat ze geen warme kleren hebben. Ze zitten dan de hele dag om een houtvuurtje. Ze heeft zelfs voor me gekookt. Roerbakgroenten met sticky rice en gebakken ei. We hebben nog een tijdje gekletst