Zondag 19 en maandag 20 jan.

Voordat ik aan het verslag begin wil ik iedereen ontzettend bedanken voor de enorme giften, het medeleven, het vertrouwen dat ik de gulle gaven zinvol zal besteden, alle goede wensen enz. enz. Ik zal best moeilijke momenten krijgen maar de gedachte aan al dat liefs gaat me er zeker doorheen helpen. Zondag ochtend ben ik vergezeld van Wim, Merel en haar gezin en Onno en Pascalle in alle rust naar Schiphol vertrokken. Daar hebben we gezellig een bakkie gedaan en toen was het tijd voor het afscheid. Gelukkig werd ik al meteen afgeleid door de passencontrole. Het was een enorm eind lopen naar de gate en de rolpaden deden het niet maar ik was ruim op tijd. We gingen ook al meteen aan boord. Als ik geweten had dat ze er stonden had ik naar de achterblijvers kunnen zwaaien maar ik zag Merel’s appje te laat. Ik kwam terecht naast een vriendelijke spraakzame Engelsman die in Thailand woont. Ik ben lekker gaan haken maar al snel liet ik mijn naald vallen en kon hem niet meer vinden. Grrrr.. Toen ben ik naar de film over Diana gaan kijken. Om de haverklap kwamen ze langs met drinken. Op een gegeven moment heb ik een slaappil genomen maar na 1 ½ uur was ik alweer wakker. Toen maar weer verder naar de film gekeken. Al met al viel het best mee die 12 uur. Ook op Bangkok airport liep alles op rolletjes. Snel door de douane en de bij de bagageband aangekomen zag ik meteen mijn koffer al. Bij de flappentap kreeg ik bij de tweede poging al geld. Op mijn gemak ben ik de borden naar de trein gevolgd en daar aangekomen heb ik het briefje met het adres van het hotel laten zien en bleek ik naar station Phaya Thai te moeten. Je moet dan een munt kopen. Iemand van het station liet mij door een apart hek vanwege mijn oversized koffer. Er zijn weinig perrons en alles wordt ook in het Engels aangegeven dus dat was ook eitje. Na 25 min. Was ik op het goede station en hielp een vriendelijke mijnheer me met mijn koffer. Hij vroeg waar ik naar toe moest en hij ging mij naar de taxistandplaats brengen maar hij bleek ook niet goed te weten waar dat was. Dat werd dus lift in- lift uit- roltrap op (hè weer naar boven??)- lift in- en weer uit enz. enz. En de man liep zo hard! Ik ging hem natuurlijk niet de kans geven er met mijn 30 kg. spullen vandoor te gaan dus ik meerennen met mijn korte beentjes. Maar uiteindelijk waren we dan toch bij de taxi’s. Na de man hartelijk bedankt te hebben heb ik de chauffeur ook het adres in zijn hand gedrukt en daar gingen we. Na een tijdje ging hij bellen waar het eigenlijk was. Na tientellen stoplichten waren we er en kwam er al iemand van het hotel mij en mijn koffers opvangen. De hele rit had nog een drie euro gekost. Onderweg probeerde hij me allerlei ritjes naar bezienswaardigheden te verkopen wat hem niet lukte maar heel sportief gaf hij me ook tips over de bezienswaardigheden die ik aan kon lopen. Blijk ik vlakbij het Royal Palace en de grote liggende Boedda te zitten en bij nog veel meer. Het hotel ligt pal achter de beroemde Kaosan Road in een straat met alleen restaurantjes. Mijn kamer was nog niet klaar (het was pas 09.00 uur) dus ben ik naar buiten gegaan om iets te eten. Dat werd het eerste bordje rijst met kip. Lekker. Het hotel is armoedig maar hartstikke schoon met airco, koelkastje, kluis en zwembad. Het bed zag er na die slapeloze nacht erg uitnodigend uit maar ik heb de verleiding weerstaan en ben naar Kaosan Road gelopen. Tientallen winkel/kraampjes met allemaal dezelfde spullen. Het meest shirts, broeken en armbandjes. 98 % troep en van de overige 2 % heb ik ook niets gekocht want mijn koffers zijn al propvol. Met zo weinig kleding bij me en de weggeefprijzen viel dat niet mee. Ook mijn eerste verse kokossap genuttigd. Vers uit de kokosnoot. Verrukkelijk. Maar ja, je kunt niet eeuwig rond blijven lopen en lekkere dingen eten. Omdat ik ook geen puf had om iets te gaan bezoeken ben ik teruggegaan naar het hotel en aan dit verslag begonnen. Maar mijn oogleden begonnen steeds verder te zakken en ben ik toch maar onderuit gezakt. Het was een uur of drie. Toen mijn telefoon ging kreeg ik bijna een hartverzakking. Het was Wim dus dat troostte. We hebben het heel kort gehouden en ik ben weer vrolijk verder gaan slapen. Toen ik wakker werd was het 22.30! Buiten was het een enorme herrie van muziek en geschreeuw. Blijkbaar was het nachtleven losgebarsten. Er restte mij niets anders dan me er dan ook maar in te storten. Nog vóór de restaurantjes stonden tientallen karretjes op straat waar ze allerlei eten verkochten. Het meest van de bbq. Alles zat vol met jongelui, overal lantaarntjes en héél veel drank. Je kunt een soort kauwgomballenautomaat met een kraantje en een liter of 3 bier bestellen. Na een stukje gelopen te hebben ben ik neergestreken bij een kraampje en heb daar heerlijke kip met rijst gegeten. Samen met een flesje water:€ 1. Ik ben natuurlijk wel in de drukte gebleven. Ik had het buiten wel weer gezien en ben naar mijn kamer gegaan maar had natuurlijk totaal geen slaap en ben aan dit verslag begonnen. Omdat ik iets fout deed met het opslaan moest ik weer overnieuw beginnen en zo werd het half drie. Inmiddels was het helemaal stil op straat en ben ik snel in slaap gevallen.